Dag 5

Vandaag stond er op de planning dat we onze stageplekken zouden gaan bezoeken.

Nu is het dus zo dat onze stage plekken net iets zijn veranderd en we helaas niet meer naar de dovenschool gaan, maar naar een kliniek (is wel dichterbij hihi)

Maar vanochtend ROND half 9 hadden we afgesproken (zoals eerder verteld over de ongeschreven regel van tijdstippen afspreken)

Dusss we waren om half 10 klaar.

We gingen met de taxi eerst naar het ziekenhuis waar Anne, Aukje en ik 2 keer in de week stage gaan lopen.

Hier werden we warm ontvangen door het hoofd van financiën en gaf hij ons een rondleiding.

Iedereen zei “you’re welcome” (op straat zeggen mensen dit vaak ook)

Het ziekenhuis is vrij klein, maar is nu 2 extra gebouwen aan het bouwen om het ziekenhuis groter te maken omdat het gewoon té klein is eigenlijk.

De afdelingen die er zijn:

Male

Female

Emergency

Pharmacy

Lab

Theatre

maternity

children

Het viel me op dat overal verschillende jurkjes zijn samen met verschillende strepen en kleuren van de jurkjes (dit geeft je rang aan binnen het ziekenhuis)

Het hoofd van financiën was erg aardig, maar het viel me ook op dat het een beetje geacteerd leek, aan de houding en ogen van zijn werknemers te zien.

De ene meer dan de anderen hoor, maar ze leken allemaal best “bang” voor hem.

Ik weet niet hoe dit normaal gesproken is, dat gaan we vanzelf merken.

Gelukkig was ik niet de enige die dit opviel van ons groepje.

Na de rondleiding kregen we water (eindelijk lekker water uit een flesje en niet dat muffe water uit een onhandig zakje)

Ook kregen we een soort energy drankje van granen maar dan toch ook weer een soort alcoholvrij bier en ik weet niet precies wat het was.

Maar niemand van ons groepje vond het lekker.

Toen we weggingen moesten we allemaal even snel naar de wc.

Toen was het weer zo dat we niet konden doortrekken.

Dit gebeurd thuis namelijk ook wel een aantal keren dat we dit ff niet kunnen.

Er stond een bak met water en een emmertje waar we toen mee konden doorspoelen.

Toen hebben we gewacht tot de trotro er is.

Dit was onze eerste keer in de trotro en deze werd ook direct helemaal volgepropt hahah, er kon echt niemandd meer bij.

We hadden geluk dat we niet werden aangehouden (ofja wij geluk, de chauffeur had geluk) want als de politie werkt (deze zijn in het weekend vrij namelijk, dat zou in Nederland niet snel gebeuren denk ik), en ze komen erachter dat je met teveel een in een voertuig zit dan is toegestaan, krijg je een boete.

Maar hiervoor geven ze dus wel een boete, maar niemand, maar dan ook echt niemand draagt hier een gordel.

Na het ziekenhuis zijn we naar de dovenschool gegaan.

Bij aankomst moesten we even wachten tot we bij de directeur naar binnen konden en ondertussen zagen we al een aantal studenten, allemaal zwaaiden en lachten ze even vriendelijk.

Het klinkt misschien heel stom, maar je bent zo geneigd om te gaan praten tegen ze, maar dit zal niet veel effect hebben omdat ze het niet kunnen horen.

Bij binnenkomst en eventjes te hebben gepraat merkten we een soort afstand tussen de directeur en ons en hij praatte erg snel en binnensmonds dus we konden hem vaak niet verstaan.

Hij leidde ons rond en toen we bij het deel kwamen waar alle studenten aan het spelen waren werden we direct allemaal enthousiast.

De directeur maakte toen een gebaar dat iedereen moest verzamelen.

Dit werd eerst niet opgemerkt, maar toen een van de studenten dit opmerkte werd hij enthousiast en begon als een gek te sprinten.

Hij haalde iedereen bij elkaar met gebaren en alle kinderen gingen allemaal de eetzaal in.

Je hoorde eigenlijk alleen maar het geluid van voetstappen en wat geroezemoes, niet zoals het normaal gesproken gaat met kinderen die enthousiast zijn.

De directeur stapte het soort van podium op en wij volgden.

De directeur begon in gebarentaal uit te leggen wie wij waren, waar we vandaan kwamen en wat we kwamen doen.

Toen haalde hij Romy naar voren, omdat zij wel stage gaat lopen daar.

De kids volgden ons overal heen en probeerden met ons te communiceren.

Omdat we de gebarentaal niet hebben geleerd konden we dit helaas niet doen.

Wat erg mooi was, dat er een paar kinderen dus én doof én blind waren.

Deze kinderen die ook blind waren, waren gekoppeld aan een maatje die hun overal heen begeleidde.

De directeur raakte de blinde kinderen op een bepaalde manier aan, zodat zij wisten dat hij het was.

Hij begeleidde hun handen naar ons lichaam, zodat zij hier ook iets van mee konden ervaren.

Al snel begonnen deze kinderen je te knuffelen wat veel impact had op ons.

Als je eenmaal begon met de high fives uitdelen aan de kinderen, kwamen er steeds meer bij en had je zo een hele groep kids om je heen hahah.

Toen de kids ons volgden en de directeur op een gegeven moment “er genoeg van had” maakte hij een gebaar dat de kinderen moesten blijven staan en ons niet meer mochten volgen.

Van een van de studenten gingen de armen wijd waardoor iedere student stopte en stil bleef staan.

Het was niet zo dat ze dan toch probeerden de grens op te zoeken door toch een paar stappen naar voren te doen.

Dit was echhttt heellll speciaal om te zien.

Hierna zijn we naar de markt gegaan.

Toen we hier uitstapten had Romy eventjes niet in de gaten dat haar telefoon nog in haar zak zat.

En toen voelde ze haar telefoon uit haar zak glijden, ze greep haar telefoon vast en draaide zich om.

Iemand wilde dus haar telefoon stelen.

De man liep door en bij het vertellen tegen Lydia zei ze dat Romy dit had moeten zeggen.

Dieven zijn namelijk echt een no go

Als je “thief” zou hebben geroepen, zou dit als een lopend vuurtje gaan, zou de dief tegengehouden worden, een flink pak slaag krijgen en in de eerste beste taxi naar het politiebureau worden gezet.

Dit wordt dus goed afgestraft.

Na dit schrikmoment en een moment dat we in een soort huis vol met allerlei dierenhoofden en vlees zagen liggen (en ruiken, ooohhhhh wat stooonkkk dat, niettt normaal) zijn we naar huis gegaan en zijn we gaan koken.

Het verhaal van de taxi was ook nog apart.

We hadden van te voren een prijs afgesproken.

Dit moet je altijd doen.

Maar nadat we thuiskwamen ging hij moeilijk doen en werd hij helemaal kwaad dat we niet meer betaalden.

Onze begeleider ging er flink tegenin.

Na een grote discussie hebben we het “opgelost” en is hij vertrokken.

Wij gaan dus nooit meer met deze taxi mee haha.

We waren allemaal al de hele dag niet helemaal lekker.

En ’s avonds was weerrr een spin dus het was weer gillende keukenmeiden hahah.

Hierbij was het al erg laat en kwam Suzie (de moeder van onze begeleider die naast ons woont) even kijken of alles wel goed met ons ging.

hierna gingen we lekker slapen

slaaplekker! 

Oja, ook heb ik al een aantal woordjes leren kennen (ik heb trouwens geen idee of ik het goed schrijf)

Efua = how are you

Akbe = thankyou

Yoo = oke

Javoe = blanke mensen