3e stageweek

De 3e werkweek is weer begonnen:

Maandag:
Zoals gewoonlijk stond de vaste taxi voor ons om 06.30 uur klaar.
Eenmaal aangekomen hebben we de morning devotion meegedaan en zijn hierna op gesprek gegaan met de nurse manager.
Hierbij gaven we aan dat we het niet fijn vonden dat we met zijn 3-en op een afdeling stonden omdat we hierdoor elkaar voor de voeten liepen en hierbij niet de kansen kregen om leuke dingen te doen zoals we wel zouden willen.
Hierbij is afgesproken dat we per 2 weken zouden wisselen van afdeling.
Mijn volgorde: emergency - theatre - medical (female/male) - maternity (met zn 3en)

Emergency it is voor de komende 2 weken.
Toen ik aankwam werd ik best goed ontvangen, ze stelden meteen allerlei vragen.
Er was nog een Ghanese stagiaire die mij samen met de "in charge" vertelde over de afdeling.
Samen met de stagiaire zijn we alle patiënten langsgegaan en ze hielp mij heel fijn op gang op de ward.

Op een gegeven moment was er niets te doen en zaten we te kletsen over vanalles en nogwat, toen kwam er een dokter binnen.
De dokter zei nog geen hoi, maar zei wel direct "I like your water bottle, when you are going home, I want to have it! So then you give it to me."
Ik wist niet wat mij overkwam, want verder is het mij al wel opgevallen dat omdat ik blank ben dat mensen vaak dingen aan je vragen of ze iets mogen hebben of iets dergelijks, maar ik had het niet verwacht dat ik deze dingen ook bij een welvarende arts zou krijgen.
Maar verder vond ik het tot nu toe heel interessant hoe het ging op de afdeling.

Dinsdag:
Wat een idioot begin van de dag.
's Ochtends vroeg om 04.30 uur.
Een man die met een megafoon door de straat staat te bleren.
Geen een van ons durfde uit ons bed te komen, want we hadden het idee dat deze man boos was en tegen ons aan het praten was.
Dit idee hadden we doordat we hoorden dat hij voor ons huis stonden en op een gegeven moment "white bitches" hoorden.
Hij sprak goed Engels, maar echt goed verstaan konden we hem niet.
Hierbij hebben we Lydia, onze coach, maar gebeld om te vragen of zij wist wat de bedoeling hiervan was.
Zij heeft haar moeder (die naast ons woont) gebeld, die heel lief direct naar ons toe kwam gelopen om te melden dat het niks ernstigs was.
Deze man komt uit Nigeria en eens in de zoveel tijd probeert hij mensen ervan te overtuigen dat ze naar de kerk moeten gaan (omdat ondanks dat de meeste mensen dit hier wel doen, doet niet iedereen het).
De reden dat hij dit zo super vroeg deed, is omdat de meeste mensen rond dit tijdstip opstaan.
Hierdoor bereikt hij de meeste mensen.
Mensen staan hier zo vroeg op, omdat ze voordat ze naar hun werk gaan nog een groot ontbijt moeten maken, naar de kerk gaan en dan nog naar hun werk tot vaak 's avonds laat.

Rond 05.30 uur lag ik eindelijk weer in mijn bedje en dacht ik nog heerlijk een uurtje te kunnen slapen.
Niet dus...
05.45 uur ging mooi de wekker weer om weer naar het ziekenhuis te gaan.

2e dag op de emergency!
Eventjes weer bekijken wie er nog ligt en wie er nieuw bij is gekomen!
Maar voordat ik eenmaal aan de slag kon, werden we geroepen of we een keizersnede wilden kijken.
Maar natuurlijk wilden we dit!!!
Hierbij mocht ik de artsen hun schorten enzo dichtknopen.
Dit is achteraf helemaal niet zo spannend, maar toch vond ik het op dat moment heel wat.

Het meisje dat een keizersnede kreeg was een meisje van 16 jaar oud.
Dit is dus ook een tiener moederschap die voorkomen had kunnen worden, want het was niet gepland.
De reden van de operatie is omdat het meisje nog zo jong was.
Dan zitten deze meisjes nog in hun ontwikkeling en deze willen de artsen niet verstoren voor zover het kan.
Ook kan het zijn dat het meisje de pijn niet kan verdragen door haar jonge leeftijd.

De operatie vind ik dat ze dit heel netjes steriel doen.
Je MOET met een schort en Crocs de OK in lopen.
Wanneer de artsen hun steriele handschoenen aantrekken, gaat dit netjes volgens protocol.
Alles wordt al helemaal precies voorbereid en iedereen moet precies helemaal klaar zitten, dan wordt de patiënt pas binnengehaald en wordt deze ook weer voorbereid.
 

Woensdag:
Voor vandaag was er nog niks van een stageplaats geregeld.
Dit kwam mooi uit, want Aukje is 's nachts ziek geworden.
We zijn toen naar een verpleegkundige gegaan waarvan we wisten dat zij ons heel graag wilde helpen en waar een arts die wij heel aardig en slim is ook aan bij stond.
Na wat onderzoek en even te moeten wachten kregen we de uitslag en zijn we weer naar huis gegaan.

Donderdag:
Dit keer wel onze 1e echte les!!
Toen we aankwamen op de school konden we eigenlijk vrijwel meteen beginnen met de les.
Anne en ik hebben de les gegeven (elke week wisselen we door) en Aukje ging foto's maken, dit omdat Aukje zich ook nog niet echt lekker voelde.
We hadden de les gegeven aan de hand hoe Hugo en Marieke hun les hebben gegeven en hoe het op de lesbladen stond.
Hierbij hebben we er een klein beetje een eigen draai aan gegeven.
Op het begin merkten en dachten we dat de studenten nog niet super veel wisten.
Maar als we specifieke vragen gingen stellen zoals "wat veranderd er aan je lichaam wanneer je ouder wordt?" dan konden de studenten toch wel antwoorden geven als "my penis" "my breast" "my hair".
Ook viel het mij op dat deze kinderen deze woorden zo goed als zonder schaamte opschreven, ondanks dat er hier een groot taboe op hangt.
Op het allerlaatst hebben we de studenten gevraagd een vraag op te schrijven die ze wilden dat wij de volgende les zouden gaan behandelen, deze vragen waren volledig anoniem.
Ook vroegen wij de kinderen wat ze geleerd hadden.
Hier kwamen antwoorden als "I learned from Anne, Indy and Auk" wat heel schattig was, maar we kregen ook antwoorden als "about respect and my penis" wat natuurlijk ook wel een beetje te verwachten was.

WEEKEND!!