2e stageweek

Deze week begint een beetje anders.
Wannttt vandaag (maandag) gaan we naar de basisschool van de studenten van het andere huis.
Dit zodat we kunnen zien hoe Marieke en Hugo de eerste les van het GEM-project gaven, zodat we een idee kregen van hoe we het moesten aanpakken en hoe de kinderen erop zouden reageren.

Toen we bij de basisschool aankwamen gingen we eerst met de directrice praten.
Zij vertelde ons hoe blij ze was dat wij deze lessen kwamen geven omdat het een belangrijk deel is van de ontwikkeling.
Zo vertelde ze dat het in Ghana (zoals we wisten) nog steeds een groot taboe is om over seksualiteit te praten en ook dat er een meisje van 14 was die al 6 maanden zwanger was.
Dit meisje willen ze nog niet van school halen, ondanks haar zwangerschap.
Ze geven haar aangepast onderwijs dat telkens wordt veranderd, doordat de zwangerschap nu steeds verder vordert.
Ondertussen ging de schoolbel en dus dat betekende pauze.
De studenten vonden ons reuze interessant, waarbij ze dan ook enthousiast naar ons toe kwamen en met ons wilden spelen.
High fives en fotootjes zijn er genoeg gemaakt!
Ofja genoeg, zulke momenten kun je niet genoeg vastleggen, maar gelukkig zijn we nog jong en kunnen we veel onthouden.

De les:
Marieke en Hugo begonnen hun les in de klas waar de andere studenten elke week les aan zullen geven.
De studenten zijn rond de 9-10 jaar.
Dit is in principe nog erg jong, maar dan groeien ze er al mee op zonder dat ze zelf (als het goed is) er mee geëxperimenteerd hebben.
Tijdens de les merkten we dat de kinderen er nog echt maar heel weinig vanaf weten.
Ook spraken de kinderen nog niet heel goed Engels, dus kregen ze wat hulp van de leraar, of in dit geval van de directrice, dit was dan ook erg hard nodig.

Dinsdag:
Weer een dagje ziekenhuis!
Er was weer een meeting, dit keer ging het over medicatie.
Ook dit was niet zo heel interessant, omdat het weer van de PowerPoint werd opgelezen.

Hierna zijn we weer terug naar de afdeling gegaan en hebben gekeken wie er nog waren en wie nieuw erbij zijn gekomen.

Children Ward:
6 kindjes, waaronder 1 van vorige week.
Een jongetje met meningitis, een jongetje met een acute astma aanval, een tweeling van 6 maandenwaarvan de geslachtsdelen allebei ontstoken zijn geraakt door besnijdenis en waarbij veel bloedverlies is geweest en een jongen van 8 jaar die in een spijker was gaan staan en hierdoor dus een wond had.

NICU:
5 baby's, waaronder 2 van vorige week waarmee het al een stuk beter ging.
Ook lag er een baby van 20 weken (zeggen ze), maar ondanks dat het babytje heel erg klein was, leek het wel iets ouder dan dat.
We denken rond de 30 weken.
De reden dat de kleine baby in het ziekenhuis lag is omdat het zo primitief was en ook nog thuis is geboren.
De moeder wilde (ivm financiën) niet naar het ziekenhuis.
Een arts is hier perongeluk achter gekomen en heeft de moeder kunnen overtuigen dat het beter was voor de baby om naar het ziekenhuis te gaan.
Een andere baby was geboren met 37 weken.
Haar Ghanese naam was Akoswa.
Later op de dag kwamen we er achter dat de moeder psychische problemen heeft.
Het baby'tje had last van koorts en werd erg veel alleen gelaten door de moeder (wat groot commentaar opleverde van de andere moeders).
Om 2 uur was het tijd om weer naar huis te gaan.

Toen we eenmaal thuis kwamen, kregen we te horen dat we morgen nog een dag naar het ziekenhuis gaan, omdat het ziekenhuis graag wilt dat we 2 dagen in de week komen.

In de avond hebben we met Hugo, Marieke en onze coach gegeten.
Hierbij hebben we overleg gehad over de stage die we op woensdag zouden hebben.
Want de eigenaar van de kliniek moet ondertekenen dat wij daar stage mogen lopen en hij is al voor een lange tijd aan het reizen en dus nog niet getekend.
Toen we doorvroegen over de kliniek gaf onze coach aan dat er (nog) minder te doen was dan in het ziekenhuis.
Toen we nog in Nederland waren zouden we eigenlijk op woensdag naar de dovenschool gaan, maar dit ging niet door omdat het dan zogenaamd te druk zou worden met Nederlandse stagiaires.
Na overleg besloten om te proberen of we toch op woensdag daar heen konden gaan, omdat dit ons leuker leek (zeker nadat we er al een keer hebben kennisgemaakt en hebben gezien hoe bijzonder deze kinderen zijn en hoe ze met hun "beperking" omgaan).
Wat we daar gaan doen is als een soort schoolzuster werken.

In de avond was er een leiding gesprongen waardoor niemand in het dorp water had.
Dat betekent dus ook niet douchen :(
Maar gelukkig hebben we een slimme buurvrouw die een reservoir heeft waarbij de regenwater opvangt.
Hiermee konden we een grote emmer vullen met dit water en ons via een klein schepje "douchen", waarbij we dus water over ons heen gooiden.

Woensdag:
Dagje ziekenhuis!
Vandaag had ik mijn babykleertjes meegenomen, zoveel zin om deze uit te delen!
De moeders waren duidelijk erg blij met de giften.

Ondertussen hadden Anne en Aukje opgemerkt dat er iets van nood aan de hand was doordat ze iemand zagen rennen (niemand rent hier in Ghana), dus daar gingen zij natuurlijk op af.
Ik had dit helaas niet in de gaten, want het was een bevalling waarbij de moeder moeite had met persen en dus de baby hierdoor geen adem meer kreeg.

Hierna kwam er een klein meisje van 3 jaar binnen die haar onderarm en hand had verbrand.
Ze hadden alleen nog geen behandel spullen gekocht, waardoor ze die eerst nog moesten gaan halen.
Hierna werd het meisje doorgestuurd naar Theatre, zodat de wond op de juiste manier behandeld zou worden.
Hierdoor kregen we te weten dat de familie niet meteen naar het ziekenhuis is gegaan, maar het eerst zelf heeft proberen te behandelen (opnieuw i.v.m. financieel gebied).
Maar deze zelf gefabriceerde behandeling zorgde ervoor dat de wond is gaan infecteren. 
De leidinggevende van de Theatre ward heeft de wounddressing gedaan door de wond eerst goed schoon te maken en hierna het losse vel weg te halen/te snijden en als laatste het "netjes" in te pakken.

Donderdag:
Eerste dag lesgeven! (of toch niet)
Even een korte uitleg over het GEM-project:

GEM staat voor Ghana Education in Multiple disciplines.
Ze zijn hiermee gestart met Family Planning, dus ofterwel seksuele voorlichting.
In Ghana is het onderwerp seksualiteit een groot taboe.
Ghanagangers wilt dit taboe toch "doorbreken" door er een voorlichting van te maken.
Er wordt weinig informatie gegeven aan de bevolking, waardoor vele jonge meiden zwanger raken en/of een soa krijgen.
Doordat ze zwanger raken, kunnen ze dan dus ook niet hun school afmaken, wat hierna gevolgen kan hebben.

Bij deze voorlichting wordt er gebruik gemaakt van leskasten.
Deze kasten worden opgehangen in de leslokalen en heeft krijtborden en afneembare les "flappen" waardoor je weet welke les je welk onderwerp moet behandelen.
In totaal zijn er 5 lessen.

Hoe wij eerst zijn geïnformeerd is dat wij de docenten van de kinderen de voorlichting zouden geven, dus daarbij zouden de docenten de kinderen de informatie over zouden brengen.

Vandaag was de "lesdag" net iets anders, want er was een voetbaltoernooi van de basisscholen in de buurt.
De kinderen van de basisschool herkenden ons waardoor we al wat contact konden leggen met onze studenten waar wij les aan zouden gaan geven.
Zo werd het ijs al gebroken en wisten wij waar wij rekening mee moesten houden in onze voorbereiding naar aanleiding van hoe de kinderen waren.
De studenten die niet aan het sporten waren, stonden ze als school allemaal bij elkaar en zongen en dansten ze om de sporters aan te moedigen.

Ook was er tegelijkertijd een volleybaltoernooi bezig, waarbij wij zelf ook nog eventjes tegen een paar leraren en andere mensen mochten spelen, dit was erg leuk!

WEEKEND!