4e stageweek

15 mei 2019 - Eindhoven, Nederland

maandag:
Ziekenhuis dagje waarbij ik weer op emergency sta.
Vandaag had ik een eigen cliënt.
Deze mevrouw had een hele hoge bloeddruk.
Deze oorzaak van deze hoge bloeddruk gaven ze dat mw. 1 een hartpatiënt is en 2. mw een week niet heeft geslapen omdat ze heel erg rouwt om haar zoon die kort geleden is overleden.
Voor deze mevrouw moest ik elk uur haar vitale functies meten om te kijken of er verbetering in zat.
Ook moest ik medicatie halen die haar bloeddruk lieten dalen.
Verder werd mij gevraagd om mw. duidelijk te maken dat ze nu genoeg rust moest pakken zodat haar bloeddruk weer zou zakken.
Mw. zou weer naar huis gaan als haar bloeddruk 160/90 is. 
Haar bovendruk is dan nog steeds super hoog, maar niet zoals het was!!
(gemiddelde bloeddruk is 120/80)
Na 4 uur te hebben gerust en medicatie te hebben genomen, was de bloeddruk van mw. zo dusdanig gezakt dat ze naar huis mocht.

Op het moment dat deze mevrouw naar huis mocht en ik eigenlijk lunch pauze had, kwam er een kabaal van de gang af.
Alle collega's keken elkaar op dat moment aan en sprongen allemaal tegelijkertijd op omdat we wisten dat er iets goed fout was.
Er werd een man binnen getild en vastgebonden die hard aan het schreeuwen was en wild aan het bewegen was.
Deze man was dus vastgebonden, omdat hij anders heel erg agressief zou zijn.
Dit vond ik erg indrukwekkend, want dit heb ik nog nooit eerder meegemaakt.
In eerste instantie begreep ik dat deze man een psychiatrisch patiënt was die was doorgedraaid, hierna begreep ik dat deze man drugs had gebruikt en hierna begreep ik dat deze man te veel had gedronken.
Ik wist dus niet meer wat wel en niet waar was, zeker omdat er wel vaker zomaar iets wordt gezegd hier in Ghana heb ik gemerkt.
De meneer kreeg een paar injecties in zijn bil, waarbij deze even tijd nodig hadden om in te werken en hem rustig te krijgen.
Met 6 man en een vastbindend touw werd hij vastgehouden.
Op een gegeven moment merkte ik dat hij van agressief ineens naar heel bang ging.
Vooral voor de "in charge" werd hij heel bang.
Hij kroop letterlijk naar de achterkant van zijn bed om zo veel mogelijk afstand van de "in charge" te creëren, als de "in charge" alleen nog maar aan zijn bed kwam staan om de vitale functies te meten.
Toen na een paar minuten te praten, liet de meneer zonder tegen te stribbelen zelfs een infuus zetten, waarbij duidelijk werd dat de medicatie zijn kalmerende werking had gedaan.

Na de pauze hebben we overleg gehad om iets te gaan doneren aan het ziekenhuis.
Dit hebben we met onze eigen ward overlegd en uiteindelijk voorgelegd aan alle doctoren, waarbij wij hun hebben gevraagd om een lijst te maken met hulpmiddelen die ze kunnen gebruiken en hierbij ook herbruikbaar zijn.
We hebben hier ook onderzoek naar gedaan, maar hier ga ik later nog wel over vertellen.

Woensdag:
Er was nog niks geregeld en dus dat betekent weekend, want morgen heeft de basisschool opnieuw een activiteit waar wij helaas niks aan hebben.
Dus dat betekent een lekker en gezellig lang weekend met een hele groep Nederlandse studenten.
8 studenten uit Golokuati (ons clubje), 4 mensen uit Ada Foah en 1 meisje uit Cape Coast.
We hebben allerlei dingen bezocht, zoals een oud slaven kasteel, een natuur park waarbij je heel hoog in de lucht loopt op gammele balken, maar natuurlijk ook leuke feestjes met lekkere drankjes, gezelligheid en gedans.